تغییر خط سیر تولید ریزتیغه ها از فراپارینه سنگی به نوسنگی در دشت ایذه، شمال شرق خوزستان

سازماندهی تولید دست ابزارهای سنگی یکی از مهم ترین جنبه های مطالعاتی مصنوعات سنگی است. فرایند کاهشی تولید مصنوعات مشخص می سازد که چگونه مواد اولیه از خلال مراحل کاهشی آماده سازی و منتقل شده اند. این مراحل را می توان بر اساس بقایایی که از هریک از آنها باقی مانده است، ردیابی نمود. چنین مطالعاتی در توضیح تفاوت های میان مجموعه مصنوعات سنگی متعلق به یک دوران در یک منطقه و تنوع آنها در دوره های گوناگون اهمیت دارند. مدل های توالی ویژگی های خاصی دارند که آن ها را از سایر ساختارهای باستان شناختی متمایز می کند. در این مقاله توالی کاهشی در مجموعه مصنوعات سنگی دوران فراپارینه سنگی و نوسنگی در دشت ایذه، در شمال غرب استان خوزستان مورد مطالعه قرار گرفته است. عوامل تعیین کننده در سازماندهی تولید مجموعه مصنوعات سنگی شامل در­­دسترس ­بودن ماده خام، الگوهای استقراری و خط سیر تولید در محوطه های این ناحیه مطالعه شده است. تنها محوطة دوران نوسنگی منطقه، تپة امامزاده محمود، نشان می دهد که تغییر عمده ای در خط سیر تولید ریزتیغه ها از دوران فراپارینه سنگی به نوسنگی رخ داده است و حداقل مکان ایستگاه های کاهشی که در دوران فراپارینه سنگی کاملاً مجزا نشده بود، به صورت کارگاه تولیدی ریزتیغه ها در نوسنگی نسبتاً تفکیک شده است.